“Een 18-jarige kan toch ook in de gemeenteraad?”

De leden van de nagelnieuwe N-VA-afdeling in het Zuid-Limburgse Nieuwerkerken treffen elkaar op een woensdagavond in het cafetaria van de plaatselijke sporthal. Van de toog gaat het al snel naar een tafeltje achteraan het café. Daar zullen de 9 leden, terwijl de plaatselijke volleybalclub zich in het zweet werkt, de toekomst van de kersverse afdeling bediscussiëren.

Een van die 9 bestuursleden is Robby Brans, laatstejaars Sport. Nu 17 jaar oud, maar op 11 oktober - dat is 3 dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen - 18. De jonge knaap is niet zomaar bestuurslid, maar stichtend lid van de lokale afdeling. Wanneer een schrandere tooghanger hem in het plat Nieuwerkerks waarschuwt voor de pers, antwoordt hij met de allures van een ervaren politicus: “Ik zeg alleen wat ik wil zeggen.”

De kiemen van zijn politieke project liggen bij N-VA Jong Sint-Truiden. Daar was Robby al vanaf zijn vijftiende bestuurslid. Toen hem werd gevraagd of hij het aandurfde om een afdeling in zijn geboortedorp Nieuwerkerken op te richten, heeft Robby niet lang getwijfeld. “Ik wil voor de N-VA kunnen stemmen in Nieuwerkerken, en als dat niet kan, richt ik zelf een afdeling op”, was zijn antwoord.

Zo gezegd, zo gedaan. Op een barre winterdag in januari trokken Robby en zijn grootvader op pad om 2.000 brieven te verdelen in de landelijke gemeente. Daarin stond geschreven dat wie zich geroepen voelde, naar de allereerste infovergadering kon komen.

“Het was bang afwachten”, vertelt Robby. “De vergadering was gepland om 20 uur, en 5 minuten later was er nog niemand. Maar dan liep het los, een 25-tal geïnteresseerden kwam op de uitnodiging af. Acht daarvan zaten de vergadering uit en besloten het nieuwe bestuur te vormen.”

“Ja, wij namen Robby meteen serieus”, zegt Arthur Hendrix, penningmeester van de nieuwe afdeling. “Het werd tijd dat iemand het heft in handen nam, en hij heeft dat gedaan. Dat vind ik moedig. En trouwens, als een 17-jarige al de eerste stap moet zetten, wil dat zeggen dat er iets fundamenteel ontbreekt in de Nieuwerkerkse politiek.” Voorzitter Luc Beyens beaamt. “Het getuigt van veel lef dat zo’n jonge kerel dat aandurft.”

De politieke microbe heeft Robby van geen vreemde. Zijn overgrootvader was CVP-schepen en zijn grootvader was jarenlang politiek actief bij Gemeentebelangen. Die laatste is trouwens niet weg te slaan bij zijn kleinzoon. Als dat nodig is, brengt en haalt hij hem van vergaderingen, deelt hij folders rond en staat hij hem met politieke raad en daad bij.

Trots haalt hij een brief van Bart De Wever boven. “Die ontving Robby enkele weken geleden. Er staat in dat hij heeft gehoord dat Robby een eigen afdeling aan het oprichten is en hij wil hem daarbij heel veel succes wensen. Ook Jan Peumans is al naar Nieuwerkerken afgezakt”, gaat opa Maurice verder. “Hij heeft een tijdje met onze Robby gesproken.”

Als het over nationaal voorzitter Bart De Wever gaat, zijn de rangen bij de lokale bestuursleden gesloten. “De man kan het goed zeggen”, vindt Luc. “Telkens als ik hem hoor praten, denk ik, hij heeft gelijk. Wie kan daar nu iets tegen inbrengen.”

Maar er is niet alleen De Wever, in de N-VA zitten nog wel capabele mensen, vinden de nieuwbakken politici. Ze noemen onder andere Jan Jambon, Jan Peumans en Siegfried Bracke. “Onze partij heeft een democratische structuur, het is zeker niet zo dat De Wever op eenzame hoogte de beslissingen neemt”, vindt Luc.

Robby gaat akkoord. Ook al poseert hij trots met De Wever op zijn Twitterprofiel, toch is het niet alleen om die reden dat hij voor de partij heeft gekozen. “Ik kan me vinden in alle standpunten van de N-VA. En zelf ben ik van kindsbeen af nogal Vlaamsgezind.”

Op school praat Robby niet over politiek. Met zijn vrienden gaat het vaak over voetbal of uitgaan. “Ik heb wel wat negatieve reacties gekregen, maar die hoor ik dan via via. Meestal zeggen de mensen dat ze wel verwacht hadden dat ik in de politiek zou gaan, maar ze vinden dat ik voor de verkeerde partij heb gekozen. Van die reacties trek ik me niets aan.”

Wil Robby het nog ver schoppen in de politiek? “De lokale politiek is mijn biotoop. Eerst wil ik hier aan politiek doen. Volgend jaar ga ik verder studeren, en als ik daarna de kans zou krijgen om hogerop te geraken, wil ik daar wel over nadenken.”

Maar eerst zijn er de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober. Voor voorzitter Luc staat het nu al vast: 2 zetels moeten haalbaar zijn. “Ja, de kans is reëel dat ik in de gemeenteraad kan komen”, zegt Robby. “Maar waarom zou een 18-jarige dat niet goed kunnen doen? Er zijn toch ook 70-jarigen die in de gemeenteraad zitten. Iemand moet eens de eerste zijn.”

Maar van concrete voorspellingen zoals zijn voorzitter houdt Robby zich liever ver weg. “Want”, en zo put de jongste kandidaat uit al zijn vergaarde wijsheden, “wie te veel verwacht, kan laag vallen.”